Het laatste lood

Het is inmiddels zaterdag. Gisteren via de pontonbrug over de Maas bij Cuijk, door Malden naar de finish. De familie zat bij het eerste spandoek over de Sint Annastraat die deze dag is omgedoopt tot de Via Gladiola.
Vanaf dat punt nog 4,2 km tussen de drommen toeschouwers door, in het langzame tempo van paraderende militairen, politieagenten en douaniers en begeleidt door schuifelende muziekkorpsen.

Alle pijntjes van gesprongen blaren en overbelaste spieren worden daar even naar de achtergrond gedrukt. De temperatuur in deze laatste kilometers ligt fors hoger dan in de 156 km daarvoor. Brandende zon, veel publiek en geen wind tussen de hoge gebouwen. Bovendien liggen hier geen tuinslangen meer die fungeren als douche of watertappunt. De catering langs de gehele route is fantastisch behalve daar. Om het nog zwaarder te maken worden de wandelaars bedolven onder gladiolen die ontzettend zwaar blijken te zijn. Ik had het geluk van bijtanken bij de familie aan het begin van het einde.
Niet iedereen had dat geluk. Op het moment van het bereiken van de finish zakte menig gedehydreerde wandelaar ineen op het houten- en ook weer warme plankier van de Wedren. Het is maar goed dat de Wedren alleen toegankelijk is voor wandelaars want de heroïsche binnenkomst had bij velen zijn tol geeist. Dan in de rij voor het ophalen van de medaille en daarna in een heel lange rij voor de loopbrug over het parcours. Dat is namelijk de enige route om bij het trein- en busstation te komen. Hier weinig begrip van het publiek dat aan de verkeerde kant van de route de dag had doorgebracht en ook via diezelfde loopbrug naar hun OV of auto moest. Wandelaars hebben daar geen voorrang meer en op voordringen staat de doodstraf.
Bejaarden en ouders buggy's, alles moet de steile trap op, en aan de overkant weer af. De oversteek van de Via Gladiola nam hier precies 20 minuten. Dan een kilometer naar het station. Hier geen publiek meer die de endorfine als pijnstiller opriep. Het in de brandende zon gelegen busstation toonde het beeld van het vagevuur; heet, droog en zonder mededogen. Ondanks 5 liter drinken savonds voor het eerst in 12 uur weer wat geplast. Het meeste vocht zat in de blaren.

Volgend jaar weer? Nee. Dit was de 4e vierdaagse in 9 jaar. Dus over 2 of 3 jaar kom ik zeker terug voor mijn vijfde. Volgend jaar als toeschouwer. Maar wel aan de juiste kant van de weg.