We zijn er in gevlogen
Blijf op de hoogte en volg Albert
26 Mei 2013 | Indonesië, Kuta
Zonder jas de deur uit bij een temperatuur van 6 graden. Blauwbekken op het station maakt het verlangen naar de tropische zon alleen maar groter. Stoned van de Starbucks worden we bij de gate een warm welkom geheten door 12 maatjes 34 met opgestoken haar en een hemelse glimlach. Een laatste Whatsup naar het thuisfront en we zijn echt weg.
We moeten ons snel voegen naar de tijdszone van de eindbestemming waar bij ons vertrek aan het eind van onze ochtend de avondduisternis al invalt. Het diner, als je de instant maaltijd deze naam wil geven, wordt geserveerd op het moment dat Nederland gaat lunchen. En terwijl het katten thuis aan de middagdut beginnen worden wij geacht te gaan slapen. Boven Afghanistan wijst de volle maan de piloot de weg.
Naast mij zit Sophia. Een Indonesische vrouw van 33. Ze is op weg naar huis. Naar Jakarta. In 4 weken tijd heeft ze heel Europa gezien. Via Amsterdam naar Groenekan (familie), dan per trein naar Berlijn en Praag. Gevlogen naar Boedapest en Venetië en per trein naar Florence en Rome. Daarna door naar Leipzig. Per trein via Interlaken naar de Jungfrau om even sneeuw aan te raken. Via Basel voor één nacht naar Barcelona. Tot slot Parijs en Brussel. Nu weer vanuit Amsterdam de terugvlucht naar huis. Ik word al moe van de gedachte alleen. Kort na ons gesprek neemt Sophia twee tabletten Temasepami waarna ik haar niet meer wakker heb gezien. Wel slapende gehoord. Op Kuala Lumpur heeft ze 50 minuten voor de overstap. Op slippers schiet ze ons voorbij. Ik hoop dat haar koffers haar bij kunnen houden.
Op de luchthaven van Bali de bekende chaos van zoekende toeristen. Twee als officials geklede heren dwingen ons in een andere rij te gaan staan bij de immigratiedienst. Zodra ze echter de besturing van onze koffers hebben overgenomen racen ze langs de wachtrij, leggen de koffers op de band van het röntgenapparaat, tillen ze er weer vanaf en houden hun hand op. We waren er op voorbereid maar ze speelden hun rol fantastisch. Waarschijnlijk hadden ze ons al gevolgd vanaf de ATM waar we lacherig de enorme stapels rupiah's pinden. De automaat gaf alleen maar biljetten van 100.000, ongeveer 8 euro. De fooi die onze gedienstige gastheren opeisen is voor elk zo'n monopoliebiljet. Toen een andere knul onze koffer 10 meter naar de taxi duwde waren we al ervaren toeristen; 'flikker op!'.
De regen valt overvloedig. We hadden niet verwacht de waterschoenen al te moeten gebruiken bij het oversteken van de straat. Enorme plassen condenswater vormen zich rond de bierglazen. Morgen vroeg naar een tempel die in zee staat. Volgens mij staat alles hier in het water.
We moeten ons snel voegen naar de tijdszone van de eindbestemming waar bij ons vertrek aan het eind van onze ochtend de avondduisternis al invalt. Het diner, als je de instant maaltijd deze naam wil geven, wordt geserveerd op het moment dat Nederland gaat lunchen. En terwijl het katten thuis aan de middagdut beginnen worden wij geacht te gaan slapen. Boven Afghanistan wijst de volle maan de piloot de weg.
Naast mij zit Sophia. Een Indonesische vrouw van 33. Ze is op weg naar huis. Naar Jakarta. In 4 weken tijd heeft ze heel Europa gezien. Via Amsterdam naar Groenekan (familie), dan per trein naar Berlijn en Praag. Gevlogen naar Boedapest en Venetië en per trein naar Florence en Rome. Daarna door naar Leipzig. Per trein via Interlaken naar de Jungfrau om even sneeuw aan te raken. Via Basel voor één nacht naar Barcelona. Tot slot Parijs en Brussel. Nu weer vanuit Amsterdam de terugvlucht naar huis. Ik word al moe van de gedachte alleen. Kort na ons gesprek neemt Sophia twee tabletten Temasepami waarna ik haar niet meer wakker heb gezien. Wel slapende gehoord. Op Kuala Lumpur heeft ze 50 minuten voor de overstap. Op slippers schiet ze ons voorbij. Ik hoop dat haar koffers haar bij kunnen houden.
Op de luchthaven van Bali de bekende chaos van zoekende toeristen. Twee als officials geklede heren dwingen ons in een andere rij te gaan staan bij de immigratiedienst. Zodra ze echter de besturing van onze koffers hebben overgenomen racen ze langs de wachtrij, leggen de koffers op de band van het röntgenapparaat, tillen ze er weer vanaf en houden hun hand op. We waren er op voorbereid maar ze speelden hun rol fantastisch. Waarschijnlijk hadden ze ons al gevolgd vanaf de ATM waar we lacherig de enorme stapels rupiah's pinden. De automaat gaf alleen maar biljetten van 100.000, ongeveer 8 euro. De fooi die onze gedienstige gastheren opeisen is voor elk zo'n monopoliebiljet. Toen een andere knul onze koffer 10 meter naar de taxi duwde waren we al ervaren toeristen; 'flikker op!'.
De regen valt overvloedig. We hadden niet verwacht de waterschoenen al te moeten gebruiken bij het oversteken van de straat. Enorme plassen condenswater vormen zich rond de bierglazen. Morgen vroeg naar een tempel die in zee staat. Volgens mij staat alles hier in het water.
-
27 Mei 2013 - 08:47
Corien Hoogland:
Fijn dat jullie veilig aangekomen zijn, en wat een water, maar de temperaturen zijn natuurlijk prima.
Geniet van alles, hier wordt ook de 20 graden bereikt als de weermannen de voorspelling juist hebben gedaan. Groet uit Leusden -
27 Mei 2013 - 09:23
Marie Rikkers :
fijn dat jullie een goede vlucht hebt gehad,hier is het nu droog maar koud,heel veel plezier geniet ervan.
groetjes henk/marie -
27 Mei 2013 - 16:56
Alie:
Leuk om te lezen dat jullie goed zijn aan gekomen. Kijk uit naar het volgende verslag ga er van genieten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
