kinderen en kwallen
Blijf op de hoogte en volg Albert
31 Mei 2013 | Indonesië, Labuhanbajo
Het is vroeg dag voor de meeste gasten. Zelf zit ik al een half uur op het dek naar de zonspkomst te knipogen. De klassieke fout die veel groepsgenoten maken is dat zij hun camera's vlak voor de excursie uit hun airco hut ophalen. Door de lauwe vochtige tropenmorgen is deze door condensvorming dan de eerste 10 minuten niet te gebruiken. Vandaag krijgen ze daar spijt van. Als we om 8 uur vanuit de motorboot het strand op waden staan tientallen kinderen ons al joelend op te wachten. Hoe ze in dit gehucht grote houten schepen bouwen interesseert ons niet echt. De fotogenieke lachende gezichtjes van de plaatselijke jeugd des te meer. Wandelend door de steegjes van dit straatarme dorpje brengen de moeders hun kroost zelfs naar buiten. Trots om ze te laten fotograferen door de gretige toeristen.
We varen weer een paar uur verder naar het oosten. Om ons te pleasen worden alle zeilen gehesen. Prachtige plaatjes zijn het resultaat. Vroeg in de middag leggen we aan bij een goudgeel strandje van het zoveelste onbewoonde eilandje. We worden pas om half drie losgelaten omdat een vroeger tijdstip qua UV-straling nog te gevaarlijk is voor onze bleke westerse huid. Wijs geworden door gisteren stop ik mijn t-shirt deels in de zwembroek. Het ziet er niet uit maar het scheelt tegen de steekjes van de micro kwalletjes. Anderhalf uur later komen we volledig bevredigd en met lege camerabatterijen uit het water. De kuiten zien vervaarlijk rood.
Om zes uur komt de bemanning ons waarschuwen voor een naderende bui. Gehaast beginnen zij de stoelkussens binnen te halen. Wij halen de te drogen gehangen handdoeken van de lijn. Sneller dan verwacht striemt een tropische bui over het dek. De gasten die op het bovendak lagen te sudderen komen doorweekt naar beneden. Een kwartier later is de bemanning al weer bezig om buiten de tafels te dekken. Op het nog natte dek wordt de maaltijd geserveerd en krijgen we de briefing voor de volgende morgen.
Morgen vroeg op voor een wandeling met een ranger door het Komodo natuurreservaat. Op zoek naar de roemruchte Komodovaranen. Ondertussen is het flink gaan waaien en maakt het schip forse verticale en horizontale bewegingen. In het gangpad benedendeks worden we tegen de muren gekwakt. Door de over de leuningen opgehangen vochtige handdoeken komt het niet zo hard aan. Strompelend bereiken we de hut. Tandenpoetsen is een uitdaging, douchen onmogelijk. Als we dit overleven stellen die varanen morgen niets meer voor.
We varen weer een paar uur verder naar het oosten. Om ons te pleasen worden alle zeilen gehesen. Prachtige plaatjes zijn het resultaat. Vroeg in de middag leggen we aan bij een goudgeel strandje van het zoveelste onbewoonde eilandje. We worden pas om half drie losgelaten omdat een vroeger tijdstip qua UV-straling nog te gevaarlijk is voor onze bleke westerse huid. Wijs geworden door gisteren stop ik mijn t-shirt deels in de zwembroek. Het ziet er niet uit maar het scheelt tegen de steekjes van de micro kwalletjes. Anderhalf uur later komen we volledig bevredigd en met lege camerabatterijen uit het water. De kuiten zien vervaarlijk rood.
Om zes uur komt de bemanning ons waarschuwen voor een naderende bui. Gehaast beginnen zij de stoelkussens binnen te halen. Wij halen de te drogen gehangen handdoeken van de lijn. Sneller dan verwacht striemt een tropische bui over het dek. De gasten die op het bovendak lagen te sudderen komen doorweekt naar beneden. Een kwartier later is de bemanning al weer bezig om buiten de tafels te dekken. Op het nog natte dek wordt de maaltijd geserveerd en krijgen we de briefing voor de volgende morgen.
Morgen vroeg op voor een wandeling met een ranger door het Komodo natuurreservaat. Op zoek naar de roemruchte Komodovaranen. Ondertussen is het flink gaan waaien en maakt het schip forse verticale en horizontale bewegingen. In het gangpad benedendeks worden we tegen de muren gekwakt. Door de over de leuningen opgehangen vochtige handdoeken komt het niet zo hard aan. Strompelend bereiken we de hut. Tandenpoetsen is een uitdaging, douchen onmogelijk. Als we dit overleven stellen die varanen morgen niets meer voor.
-
04 Juni 2013 - 17:33
Rimmy:
Wat een prachtige foto's!!
-
04 Juni 2013 - 17:57
Herrold:
Ha die Albert & Marleen!
Wat leuk om weer te lezen zeg,en wat maken jullie veel mee...
Jullie zien veel moois van de wereld en de leefwijzens van andere. Wat een mooie foto's zeg
je haalt vaak veel uit de gezichen van mensen: zo is het spreekwoord ook weer , dat je gezicht boekdelen spreekt!
Veel plezier en geniet lekker!
Lieve groet van Herrold -
04 Juni 2013 - 18:34
Corien Hoogland:
Hoi Albert en Marleen, wat zijn jullie in een mooi gebied van de wereld, echt een paradijs op aarde.
Hier in Leusden gaat de zon ook eindelijk schijnen, groet uit Leusden van Corien en de rest van de familiei -
04 Juni 2013 - 20:53
Alie:
Hallo Albert en Marleen
Wauw wat een mooi reis verslag weer van julli om te lezen en de foto`s erbij. Top jullie maken wat mee.
Veel plezeier genieten.
Groetjes
Alie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
