Olifanten, eeuwige sneeuw en wilde katten

Aangekomen in Amboseli dat zo zuidelijk in Kenia ligt dat we door de locale telefoonprovider 'Welcome in Tazania' worden geheten. Onze lodge heeft uitzicht op de Kilimanjaro met zijn besneeuwde toppen die overigens wel op Tanzaniaans grondgebied ligt.
Op de savanne zindert het van de hitte. Het contrast met de zichtbare sneeuw op de hoogste berg van het Afrikaanse continent is groot. De kunst lijkt om plaatjes te schieten met een olifant beneden en de sneeuw bovenin de foto. Amboseli verkoopt zichzelf door dit soort unieke beelden. De compositie blijkt minder moeilijk dan verwacht. Olifantenkuddes van meer dan 70 reuzen passeren ons links, rechts, voor en achter. Geweldige vergezichten met echt overal olifanten. De berg is ook altijd prominent aanwezig. Zijn smeltwater dringt door het poreuze lavagesteente en komt hier op de zilte savanne overal weer naar boven. De helft van het natuurgebied bestaat uit moeras, de andere heft uit verzilte grasvlakten waar vrijwel niets wil groeien.
Vanaf een heuveltop kijken we neer op een fantastisch panorama. Een kudde fanten waadt door het moeras. Een jong blijft angstig op de kant achter maar krijgt een zetje van moeder. In het midden zien we alleen zijn slurfje nog boven het water uitsteken. Het is surrealistisch stil. In de verte horen we de bullen trompetteren. Om ons heen alleen het geluid van klikkende camera's.
Verderop zien we 3 cheeta's in het gras liggen. Een passerende gnoe lijkt hen niet te zien. Ze naderen elkaar tot op 20 meter. Dit is spannender dan National Geografic en de BBC bij elkaar. De jachtluipaarden lijken echter geen zin te hebben in een taai wildebeest en laten hem tot onze teleurstelling met rust.
Een leeuw ligt langs de kant van de weg in de schaduw van een struik te slapen. De klikkende fototoestellen lijken hem niet te deren. Gids Simon positioneert ons zodanig dat we de slapende kat in beeld kunnen brengen met enkele langswandelende olifanten.

We sluiten de safari af. We hebben zoveel wild mogen zien.
Maar eigenlijk gaat het helemaal niet om beestjes afvinken (who cares about the big five, anyway?): we kregen de kans om twaalf dagen lang in een overweldigende, maar o zo kwetsbare, natuur rond te hangen, daarvoor alleen al moet je dankbaar zijn.

Nu nog een paar dagen naar de kust bij Mombassa. Daar in het mooiste snorkelgebied van Oost-Afrika nog op een soort van onderwater safari.
Het houdt maar niet op.