Als je het virus hebt

De vierdaagse begon uiterst relaxed.
Terwijl de langere afstanden al in het duister waren vertrokken was het om 7.30 vertrekken voor de laatste groep. De leeftijd was anders dan ik gewend was. De kleding ook en de gesprekken ook.
Zowel krom en kreupel als jong en dartel. Een oudere dame was wat in paniek omdat ze haar medicatie was vergeten. Meisjes van 12 jaar waren aan het giechelen om niks. Om mij heen kijkend zag ik dat de meeste mannen een korte broek uit de kast hadden getrokken, tenminste wat daar voor door moest gaan. Een kaki broek tot halverwege de kuiten met daaronder een paar blote witte staken. De meisjes liepen op witte sportschoenen met flikkerlampjes in de zolen en een oranje en een gele veter. Jongens die met hun grootvader liepen droegen voetbal shirts met namen van spelers waar ik nog nooit van gehoord had.
Een bont gezelschap dat in een (te) rustig tempo de Waalbrug over kuierde.
De humor ligt op straat heet het. En ik had voldoende tijd om het te zien. Een tekst van de wandelbond op een t-shirt deed mij aan thuis denken; 'als je het virus te pakken hebt, blijf je lopen' stond er.
Terwijl sommigen struikelend naar de eindstreep strompelen sta is stil bij een monument voor de gevallenen.

In Bemmel zie ik op het 4daagse appje dat mijn aankomsttijd op 15.02 wordt geschat. Omdat de bus terug naar het park om 15 en dan pas weer om 16 uur vertrekt schakel ik een tandje hoger. Daar waar kan haal ik links en rechts in. Ik loop in de laatste 6 km een kwartier in. Vlak voor vertrek schiet ik de bus in. Aan het eind van deze buslijn wacht een koelkast vol bier weet ik. Morgen wordt het 30+. Pre- en posthydreren dus.