'N Uitstappie met hindernisse
Blijf op de hoogte en volg Albert
19 Februari 2018 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Met de trein naar Schiphol is altijd een relaxte start van de lange reis.
Dochter bracht ons met de auto naar het station. Eerst ruiten krabben want het had gevroren. De eerste trein op zondagmorgen vanuit Amersfoort stond al 15 minuten voor vertrek aan het perron op ons te wachten.
Toen ik de eerste vakantiefoto van echtgenote wilde maken die tevreden onder het bestemmingsbordje SCHIPHOL zat realiseerde ik mij plots dat rugzak en cameratas nog in de auto lagen die met dochter achter het stuur alweer op weg naar huis waren.
Met alle bagage vlogen we de trein weer uit. Dochter beantwoordde gelukkig de telefoon zodat wij 3 minuten voor het fluitsignaal met onze spullen herenigd werden. Tegen de tijd dat we de luchthaven naderden was onze hartslag weer genormaliseerd.
Er zat ijs op de vleugels meldde de piloot zodat de Boeing 777, tot de laatste stoel gevuld met 400 passagiers, naar een afgelegen deel van de luchthaven werd gereden voor de-icing. Twee futuristisch hoogwerkers reden op de wasplaats rond ons toestel om het met een warme vloeistof te besproeien. Schoongespoeld begonnen we aan de 11 uur durende vliegreis.
De stoel tussen ons en het gangpad werd gevuld door een Amerikaan die breder was dan zijn gehuurde zitplaats. Luchtvaartmaatschappijen schermen altijd met de afstand tot de stoel vóór je maar nooit met de stoelbreedte. De man perste zich tussen de leuningen die volledig door zijn heupen geabsorbeerd werden. Boven en onder de leuning kwam hij 10 cm op mijn territorium.
Oververmoeid van zijn nachtvlucht uit Washington viel hij telkens in slaap om vervolgens na een lange apnoe wakker te schrikken. Ieder uur ging hij even lopen wat ons de mogelijkheid gaf ook even te ontsnappen uit de versmalde zitplaatsen.
In de rij voor de paspoortcontrole passeerde hij ons in een extra brede rolstoel die geduwd werd door een frêle luchthavenmedewerker.
Waarschijnlijk op weg naar zijn bed en zijn CPAP apparaat.
Na een lange reis zijn we veilig in Kaapstad aangekomen.
Ons kan 'n sug van verligting asemhaal.
Dochter bracht ons met de auto naar het station. Eerst ruiten krabben want het had gevroren. De eerste trein op zondagmorgen vanuit Amersfoort stond al 15 minuten voor vertrek aan het perron op ons te wachten.
Toen ik de eerste vakantiefoto van echtgenote wilde maken die tevreden onder het bestemmingsbordje SCHIPHOL zat realiseerde ik mij plots dat rugzak en cameratas nog in de auto lagen die met dochter achter het stuur alweer op weg naar huis waren.
Met alle bagage vlogen we de trein weer uit. Dochter beantwoordde gelukkig de telefoon zodat wij 3 minuten voor het fluitsignaal met onze spullen herenigd werden. Tegen de tijd dat we de luchthaven naderden was onze hartslag weer genormaliseerd.
Er zat ijs op de vleugels meldde de piloot zodat de Boeing 777, tot de laatste stoel gevuld met 400 passagiers, naar een afgelegen deel van de luchthaven werd gereden voor de-icing. Twee futuristisch hoogwerkers reden op de wasplaats rond ons toestel om het met een warme vloeistof te besproeien. Schoongespoeld begonnen we aan de 11 uur durende vliegreis.
De stoel tussen ons en het gangpad werd gevuld door een Amerikaan die breder was dan zijn gehuurde zitplaats. Luchtvaartmaatschappijen schermen altijd met de afstand tot de stoel vóór je maar nooit met de stoelbreedte. De man perste zich tussen de leuningen die volledig door zijn heupen geabsorbeerd werden. Boven en onder de leuning kwam hij 10 cm op mijn territorium.
Oververmoeid van zijn nachtvlucht uit Washington viel hij telkens in slaap om vervolgens na een lange apnoe wakker te schrikken. Ieder uur ging hij even lopen wat ons de mogelijkheid gaf ook even te ontsnappen uit de versmalde zitplaatsen.
In de rij voor de paspoortcontrole passeerde hij ons in een extra brede rolstoel die geduwd werd door een frêle luchthavenmedewerker.
Waarschijnlijk op weg naar zijn bed en zijn CPAP apparaat.
Na een lange reis zijn we veilig in Kaapstad aangekomen.
Ons kan 'n sug van verligting asemhaal.
-
19 Februari 2018 - 21:41
Olga:
Ik lig in een deuk ...... ha, ha !!!
Super leuk stukje
Kijk uit naar je volgende bericht
Fijne vakantie
Groeten uit een koud Leusden
-
20 Februari 2018 - 17:24
Krijn Van Halewijn:
Al zat Marleen relaxt onder het bordje "Schiphol" was het toch een vertrek met hoge bloeddruk. Het kwam goed gelukkig. Een fijne reis, ik ga het allemaal volgen. Geniet ervan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
