Fantastische golven

Het was 27 december 2004. Wij waren bezig aan een rondreis door Zuid-Afrika. De kerstdagen brachten wij door in de buurt van St Lucia aan de oostkust. Volledig in de ban van de plaatselijke natuur met krokodillen en nijlpaarden. Een SMS uit Nederland kwam met de vraag of wij last hadden van de Tsunami. Wij geen idee wat dat voor een insect dat was dus stuurden wij een als geruststellend bedoeld berichtje terug dat wij geen last hadden van Tsunamies en dat we volop genoten van de hoge golven aan het strand.
Drie jaar later aan het strand van Zanzibar zagen wij vanuit ons strandhuisje de zee zich terugtrekken over een afstand van honderden meters. De onschuld was weg. Iedereen kende inmiddels de verschijnselen van een Tsunami. Vandaag vertrekken wij naar het verre oosten. En weer is er een Tsunami. Het journaal laat spectaculaire beelden zien van een luchthaven die overstroomt en van dorpen die worden weggevaagd. Menselijk leed wordt ons nog bespaard op de eerste dag. Een hond die wordt meegesleurd de zee in krijgt veel aandacht. Nog geen beelden van lijken. Alsof dit alles nog niet genoeg is lekt er ook een kerncentrale. Moeder aarde schudt het moede hoofd en rilt.

Wij zijn er niet echt mee bezig. Hebben onze eigen zorgen. Luxe zorgen. De koffer moet gepakt. De planten moeten water. De tickets moeten niet vergeten en de trein moet gehaald. Om 5 uur zie ik op www.casperflights.com ons vliegtuig Schiphol naderen. Hij landt precies op tijd. We kunnen met een gerust hart de reis aanvaarden. Over 6 uur stijgen we met deze Boeing op richting Maleisië. Hoe is het weer ter plaatse? 30 graden met elke dag een bui. Het heet niet voor niets tropisch regenwoud.
Tussen de Japanse Tsunami-golven en Borneo liggen de Filippijnen als golfbrekers in de Zuid-Chinese zee. We zullen het proberen droog te houden.