Het tropisch REGENwoud

Zaterdagmorgen om 4 uur op voor de taxi van 5 en het vliegtuig van 7 uur.
Om 8 uur landen we in Sandakan in de stromende regen.
Meteen door naar een weeshuis voor Oeran Oetangs. Na een voorlichtingsfilm kijken we bij het voederen. Een beetje jaloers zijn we wel want tegen verwachting in tijdens de korte vlucht zelf geen eten gekregen.

Het tijdschema blijkt strak. Na een uur rijden om 12 uur toch eten. De boot van 13 uur ligt al klaar. Nog net even tijd om een halfuurtje te griezelen op de plaatselijke vismarkt.
Bij de boot worden we overgedragen door de apengids aan de oerwoudgids.

Een open speedboot met dak is voorzien van 2 grote 150 PK motoren die de boot met een snelheid van ruim 50 km/u voortstuwen.
Gedurende 2,5 uur racen we door het regenwoud naar het zuiden. De bewoonde wereld is steeds verder weg.
Links en rechts eindigt de boeggolf in de mangrovebossen. Als een auto op twee wielen door de bocht nemen we de scherpe bochten van de kronkelende rivier.
De Kotakinabalu rivier is meestal 100 m breed en en wel een paar honderd km lang. Wij varen ruim 80 km regenbos-inwaarts.
Telkens als wij vandaag buiten zijn is het droog maar op de tweede helft van deze bootrace komt het met bakken uit de lucht. We kunnen onder het afdakje wel droog blijven maar koelen toch aardig af in onze korte broek en T-shirt.

Om 16 uur na een welkomsdrankje naar onze blokhut.
Tweemaal daags hebben we hier geen stroom, van 9-11 en van 16-18 uur.
Nu dus ook net niet. Met de deur open kunnen we net het bed vinden om onze koffer op te leggen.
Douchen zonder stroom en dus zonder warm water is voor ons geen optie. Eigenlijk ook geen tijd want om 17 uur is de eerste excursie.
Nu met een klein open bootje door de zijriviertjes het regenwoud in. Op zoek naar Probiscus aapjes. Opmerkelijke apen met een hele grote neus en een altijd stijve piemel.
Dat komt meer voor in de natuur (weet ik).
We dobberen als voyeurs onder de hoge bomen en zoemen in op hun grote neus.
Om 19 uur moeten we terug zijn voor het diner.
Op de tast bereiken we het bed waarop we bekaf neervallen. Het diner wordt een uurtje later omdat de stroom ook wat langer is weggebleven dan verwacht.

De avondexcursie met zaklantaarn op zoek naar nachtdieren en oplichtende krokodillenogen wordt wegens uitputting van de gasten naar morgen doorgeschoven.
Doodmoe van de rust van het regenwoud storten we in bed.
Morgenochtend om 6 uur de volgende excursie.