3 dagen Kuala Lumpur

Drie nachten in hezelfde hotel betekent 2 volledige dagen in de hoofdstad.
Even de koffer opnieuw inrichten en de was laten doen.
Op woensdag met onze gids op stap en donderdag voor het eerst in anderhalve week een ' vrije dag' . Dan zelf er op uit.
Vandaag mijn twee dagen samenvatten in een blog. Geen idee hoe lang het weer duurt voor ik over internet kan beschikken.


Bij het koninklijk paleis is duidelijk dat het land lang door de Britten is bestuurd. De wacht die iedere twee uur gewisseld wordt moet zich laten welgevallen dat iedere toerist met hen en met hun paarden op de foto wil.

Woensdag in het tinmuseum kunnen zien hoe tin gedolven, gesmolten en bewerkt wordt. In een Batikfabriekje een blouse gekocht en bij een Jade winkeltje besloten dat we niets hebben met dure sieraden. Verder vooral onze ogen uitgekeken tijdens de rondrit.
De enorme smeltkroes van culturen is indrukwekkend.
De Chinezen, de Maleiers, de Indiers, allen hebben wel hun eigen woonwijken met hun eigen winkels en eetgelegenheden, maar ze leven en werken verder volledig door elkaar en met elkaar.

Onze gids die hier zelf woont kent alle hoeken en gaten van deze stad. Hij slaat de toeristische hoogtepunten over. Die moeten we morgen zelf maar gaan bezoeken.
Nee, hij wil ons het echte Kuala Lumpur laten zien. Dus buiten de verplichte nummertjes als musea en fabriekjes gaan we vooral de wijken in om daar thee te drinken bij de Chinezen, koffie te drinken bij de Maleiers en te luchen in ' Little India'.

Bij een Indiaas restaurantje waar wij de enige buitenlanders blijken krijgen we eten op zijn Indiaas.
Een stuk bananenblad is zowel placemat als bord.
Vanuit diverse bakjes krijgen we onbekend voedsel op ons blad geschept. In losse hoopjes tot het blad ter grootte van een echte placemat volledig vol ligt. Geen bestek. Alleen een kommetje voor de soep. En zelfs, tot verbazing van de gids, op ons verzoek wel bier maar dan in tinnen bekers.
Geen herkenbare alcohol uiting als een bierfles op tafel.
Met onze handen mengen we de rijst met de madrassaus en de onbekende gerechten en proppen het in onze mond.
Handen wassen doe je hier na het eten en niet ervoor. We proberen maar niet te denken aan wat we deze morgen allemaal al aangeraakt hebben.
Alles gaat op. Het bananenblad wordt opgevouwen en in de prullenbak geworpen.
Geen vaatwasser nodig hier.

's Avonds weer eten in China Town. Ook hier smaakt het weer prima. Als we aan de achterkant van de eetgelegenheden in de keukens kijken en het afval op de stoep zien en ruiken verbazen we ons nogmaals over het smakelijke eten.

De vrije donderdag gaan we met een taxi naar het grootste overdekte vogelpark ter wereld. Hierover al in het vliegtuig gelezen. Stukken bos zijn met netten overspannen zodat het lijkt dat de vogels er vrij rondvliegen. Prachtig aangelegd. Net als het ernaast gelegen Hibiscuspark.
We hebben duidelijk meer met natuur dan met grote steden.

Later met de taxi toch nog maar even naar het centrum. De Petronas Twin Tower was tot voor een paar jaar terug het hoogste gebouw ter wereld. De bevolking is er maar wat trots op. Wat de Eiffeltoren is voor Parijs is de Twin Tower voor Kuala Lumpur.
In de 70 etages zetelen de multinationals. Op de begane grond de winkeltjes van de topmerken.
Tussen Cartier en Chanel een bar met zakenmensen aan de whisky.
Daartussen twee Hollanders met korte broek en blote benen aan de Mango Juice. Uit de boxen klinkt Bon Jovi met: It's my life.
Dit is puur genieten.

Morgen op reis naar de oostkust. De wereld is ver weg.
Al een week niets meer gehoord over verschrikkingen uit Japan en Libie.
Maar even zo laten.