Met een knal wordt de airco uit het dak gereten

Na 2 dagen olifantenpark langzaam aan weer westwaarts richting Kaapstad. Daar doen we dan weer een week over. Met uitzondering van nog 1 stop ligt de route meer naar het noorden; de zogeheten wijnroute.
Maar eerst naar Storms River Mouth dat zoals de naam al zegt aan de monding van de Storms rivier ligt.
Daar waar de rivier kolkend de Indische Oceaan instroomt heeft men een wiebelige hangbrug over de sloot gespannen. De camping ligt aan de riviermonding.
Voor het zover is eerst nog de rit daarnaartoe die zoals altijd zo'n 240 km bedraagt.
Na 50 km gaat het mis. Net voorbij Port Elisabeth besloten tot een koffiestop langs de N2, de weg die afwisselend 2, 3 of 4-baans is. We rijden een miniparkeerterrein naast de weg op en willen in de schaduw van een boom parkeren. De onderste tak mist op een haar na de bestuurderscabine. Echter de airco die 20 cm boven het dak uitsteekt wordt vol geraakt. En ook al rijden we misschien maar 5 km/u, de complete koelinstallatie wordt uit zijn bouten getrokken en belandt met donderend geraas achter de camper op het asfalt. Onderweg nog een stuk van het achterliggend dakraam met zich meesleurend.
Binnen in ons rijdende huis is niets te zien. De airco uitlaat zit nog keurig aan het plafond. Daarboven is echter een groot gapend gat met afgebrokkelde randen. De restanten van wat ooit een koelventilator was gefotografeerd voor de verzekering en naast een prullenbak achtergelaten.
De volgende 200 km nodig gehad om te herstellen van de schrik.
Op de camping een prachtige plek aan zee. Hoewel geen regen voorspeld voor de komende week toch maar besloten het gat af te dekken met vuilniszakken.
Hoe echter op het dak te komen van een wagen van 2.40 meter hoog?
Aan de buitenzijde is dat een onmogelijke opgave en ladders zijn hier niet voor handen. Daarom de kussens van de bank op het bed gestapeld onder het dakraampje van 45x45 cm. Met de armen strak omhoog blijk ik net slank genoeg om door het dakvenster mezelf omhoog te wurmen. Met wat krassen op armen en benen benen zit ik even later op het dak. De resterende bedrading blijkt nog onder stroom te staan en een printplaat is gloeiend heet. Echtgenote zet alle electra schakelaars bij de 2e accu uit waarna ik de vuiliszakken met veel plakband over het gat vastplak. Een stukje zak smelt nog weg door de hete metalen plaat er onder.
Verbazend genoeg blijkt alle andere electra het nog gewoon te doen.
Als we om 22 uur beneveld door de echt noodzakelijke alcohol naar bed gaan begint het toch te regenen. Kut afrikaans KNMI.
De vuilniszak functioneert prima. Maar o ja, in het achterraampje boven het bed zit ook nog een gat. Een prop van plastic zak houd de regen buiten. Het eerste uur daarna horen we overal druppels vallen en water stromen. Bij nadere inspectie blijkt dat telkens buiten te zijn. Beetje paranoia dus.
Uiteindelijk vallen we in slaap. De volgende morgen om 8 uur weer, of nog steeds regen. Maar de wind is gedraaid. Nu begint het raampje toch te lekken. We springen uit bed. De matras wordt opzij gezet en een emmer vangt de druppels op. Met een gekookt eitje en een Sudoko puzzel wachten we tot het om 11 uur eindelijk droog wordt. De luchtvochtigheid in de camper bedraagt nu 92% maar dat komt vooral door de waslijn met gewassen kleding die voor de nacht is binnengehaald en nu bij de voorstoelen hangt klam te wezen.
'Smiddags komt alles goed. De zon komt terug, alles droogt weer en wij gaan wandelen naar de hangbrug.
Nog 6 dagen en 750 km te gaan voor we de gehavende woonwagen bij de verhuurder terugbrengen, die inmiddels weet dat dit voertuig even uit de verhuur moet.