Wat een heerlijk land

Malakka heeft een koloniaal verleden. Eerst de Portugezen, toen de Hollanders en daarna de Britten. Die laatsten lieten Maleisie dat toen Malakka heette links rijden.
In een fietskarretje worden we rondgereden langs het oude Stadhuys, de Nederlandse Hervormde Kerk en de begraafplaats met oud Hollandse grafstenen.

Hieronder leyt begraven
Reynierd Dieu
In syn leven opper coopman der E comp
Overleden de 26 Nov Ao 1655

en

Hieronder dese steen vlit gecloven
leght Theodorus van Kerckhoven
In syn leven was hij vaders en moeders deugt
met syn broeder leefde hij tot geneugt
Een jaer min drie dagen was deze spruit
Toen Godde zelve deed syn lichaen uit

Een graftekst op Sinterklaas niveau zullen we maar zeggen.

Deze week houden we dezelfde gids. Zijn nichtje van 21 die toerisme studeert vergezelt ons op deze reis. Ze maakt minstens zoveel fotos als wij maar dan voor haar scriptie.

De gids, Adam, heeft al snel in de gaten dat wij alles uit willen proberen. Omdat lunches vanaf nu niet meer in het programma zitten hoeft hij zich niet aan de eettentjes van de organisatie te houden.
In Malakka (nu heet alleen deze havenstad nog zo) lunchen we in een Chinese wijk. We kijken onze ogen uit. Nooit zouden wij in dergelijke restaurantjes naar binnen hebben durven gaan. Maar uiterst kleurrijk- en lekker eten treffen we overal aan.

De locale bevolking laat ons glimlachend toe te fotograferen. Wij zijn soms net zo bezienswaardig voor hen als zij voor ons.
Het eten kost geen drol. Een complete rijsttafel is 5 euro en een biertje 2 euro.

's Middags onderweg op de terugweg naar Kuala Lumpur stoppen we bij een wegrestaurant.
Bordjes met NIET SPUGEN en oude mannetjes die met blote handen hun warm eten naar binnen werken worden uiteraard op de gevoelige plaat gezet. En iedereen lacht vriendelijk terug.
Overal altijd weer warme gerechten vers bereidt. Met rijst of Mie. Als ontbijt, als lunch, als diner of gewoon als tussendoortje.
Het leven bestaat hier uit eten lijkt het wel. Ook wij lijken deze gewoonte over te nemen.

Bier is niet verkrijgbaar in Islamitische wijken. Daar weer wel extra veel fotogenieke kleurige hoofddoekjes. Het blijft prachtig om op de hoofdoekjes soms een politiepet of een valhelm te zien.
Wat een kleurrijk land.
Wat een vriendelijk volk.

Vanavond door China Town geslenterd. Ligt om de hoek van het hotel.
Een wijkje van een paar straten. Tot middernacht knetterdruk. Voor onze ogen worden pinda's en Tamme kastanjes gebakken en vissen gekookt.

We eten op straat. Alles in dit land wordt gekookt, gebakken of gebraden. Dat is waarschijnlijk onze redding. Niemand heeft nog darmproblemen.
Wat een heerlijk land.