Tempo Doeloe
Blijf op de hoogte en volg Albert
21 Mei 2013 | Nederland, Leusden
Het was 1939.
Lenie stapt op 21 jarige leeftijd in de haven van Rotterdam op de Dempo, een groot passagiersschip dat haar in 6 weken naar Indië zal varen. Het afscheid van ouders en familie moet hartverscheurend zijn geweest. Indië was zo ver weg. De oorlog zo dichtbij. Misschien was dit een afscheid voor eeuwig.
Lenie overleefde de kampen en de oorlog. De Dempo niet. In 1944 werd hij door een Duitse U-boot bij Algiers tot zinken gebracht.
Haar toenmalige echtgenoot, voor wie ze naar de andere kant van de wereld was gereisd, overleefde de oorlog niet.
Lenie keerde in 1948 terug naar Nederland om vele jaren later moeder en, nog weer veel later, mijn schoonmoeder te worden.
In 1982 namen mijn schoonouders ons mee op rondreis door de Gordel van Smaragd. Het bezoek aan de erevelden was indrukwekkend. Bijzonder dat ondanks al dat doorgemaakte leed het land bleef trekken.
Nu gaan we zelf terug. Met onze eigen herinneringen en verwachtingen.
Het is nu 2013.
Wij stappen gewoon op de trein naar Schiphol en weten op de minuut nauwkeurig hoe laat we de volgende morgen op Bali zullen landen. En ondanks de uitdagende plannen als zeezeilen, bergbeklimmen, raften, vulkaanfietsen, snorkelen en reizen met 5 verschillende vliegtuigen weten de kinderen al op de minuut nauwkeurig hoe laat ze ons over 26 dagen kunnen terugverwachten. Natuurlijk, je moet het lot niet tarten maar een buikvirus lijkt het grootste reisrisico.
Smartphones zullen het contact met de westerse wereld onderhouden. Geen emotionele contacten in de trant van; 'hallo, Bandung', uit de jaren dertig. Eerder berichtjes over en weer op de sociale media gelardeerd met prachtige foto's.
De wereld is al ontdekt. Iedere foto die wij zullen maken is al duizenden keren eerder gemaakt. Misschien zelfs veel mooier. Maar dit wordt wel onze reis. Al bijna een jaar voorbereidt. Alleen wij zullen bij het zien van de foto's de geluiden en de geuren herinneren die aan de beelden kleven. Hoeveel we ook opschrijven in weblogs, er is altijd meer gebeurd, we hebben veel meer gezien en we zullen dan ook heel veel meer dingen voor ons zelf houden.
Ik geloof dat ze dat vakantie noemen.
Lenie stapt op 21 jarige leeftijd in de haven van Rotterdam op de Dempo, een groot passagiersschip dat haar in 6 weken naar Indië zal varen. Het afscheid van ouders en familie moet hartverscheurend zijn geweest. Indië was zo ver weg. De oorlog zo dichtbij. Misschien was dit een afscheid voor eeuwig.
Lenie overleefde de kampen en de oorlog. De Dempo niet. In 1944 werd hij door een Duitse U-boot bij Algiers tot zinken gebracht.
Haar toenmalige echtgenoot, voor wie ze naar de andere kant van de wereld was gereisd, overleefde de oorlog niet.
Lenie keerde in 1948 terug naar Nederland om vele jaren later moeder en, nog weer veel later, mijn schoonmoeder te worden.
In 1982 namen mijn schoonouders ons mee op rondreis door de Gordel van Smaragd. Het bezoek aan de erevelden was indrukwekkend. Bijzonder dat ondanks al dat doorgemaakte leed het land bleef trekken.
Nu gaan we zelf terug. Met onze eigen herinneringen en verwachtingen.
Het is nu 2013.
Wij stappen gewoon op de trein naar Schiphol en weten op de minuut nauwkeurig hoe laat we de volgende morgen op Bali zullen landen. En ondanks de uitdagende plannen als zeezeilen, bergbeklimmen, raften, vulkaanfietsen, snorkelen en reizen met 5 verschillende vliegtuigen weten de kinderen al op de minuut nauwkeurig hoe laat ze ons over 26 dagen kunnen terugverwachten. Natuurlijk, je moet het lot niet tarten maar een buikvirus lijkt het grootste reisrisico.
Smartphones zullen het contact met de westerse wereld onderhouden. Geen emotionele contacten in de trant van; 'hallo, Bandung', uit de jaren dertig. Eerder berichtjes over en weer op de sociale media gelardeerd met prachtige foto's.
De wereld is al ontdekt. Iedere foto die wij zullen maken is al duizenden keren eerder gemaakt. Misschien zelfs veel mooier. Maar dit wordt wel onze reis. Al bijna een jaar voorbereidt. Alleen wij zullen bij het zien van de foto's de geluiden en de geuren herinneren die aan de beelden kleven. Hoeveel we ook opschrijven in weblogs, er is altijd meer gebeurd, we hebben veel meer gezien en we zullen dan ook heel veel meer dingen voor ons zelf houden.
Ik geloof dat ze dat vakantie noemen.
-
21 Mei 2013 - 08:03
Corien:
Mooi geschreven, geniet ervan! -
21 Mei 2013 - 23:42
Rimmy:
Wens jullie een geweldige vakantie! -
22 Mei 2013 - 08:33
Mirjam Van Ewijk:
Jongens wat geweldig,wens jullie een heerlijke vakantie! -
23 Mei 2013 - 11:09
Rimmy:
Lekker genieten en veel plezier! -
23 Mei 2013 - 13:59
Akkie:
Genieten!!! Prettige vakantie. -
23 Mei 2013 - 18:44
Ingrid Pronk:
Heel veel plezier op JULLIE reis. Zal heel indrukwekkend gaan worden. Go with the flow!
Gr Ingrid -
23 Mei 2013 - 19:59
Thea:
Een heel fijne vakantie en tot over vijf weken! -
23 Mei 2013 - 22:59
Ingrid :
Heerlijke vakantie ,verheug me op jullie reisverslagen,Ingrid -
25 Mei 2013 - 08:16
Alie:
Fijne vakantie goede reis ge ervan genieten. -
25 Mei 2013 - 12:40
Ine:
We wensen jullie een goede reis.En een fijne vakantie toe. Groetjes Ine en de kinderen -
26 Mei 2013 - 17:50
Nathalie Van Ostaijen:
Hele fijne vakantie en geniet er maar! xxx naat
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
