De taximaffia van Bali

Als je rijk wilt worden op Bali moet je taxichauffeur worden. En dan vooral voor verse toeristen vanaf de luchthaven. Die hebben dan nog geen idee wat de lokale prijzen zijn, kennen de biljetten niet, weten niet dat zonder blikken of blozen een vijfvoudig bedrag wordt gevraagd en hebben geen wisselgeld. Pin je op de luchthaven 400 euro ben je meteen rupiah-multi-miljonair. De 5 miljoen die de machine als pakket biljetten naar buiten schuift bestaat uit 50 lapjes van 100.000. Ieder biljet is 8 euro waard. Dat blijken grote coupures op dit vakantie eiland. Voor 30.000 rupiah, 2 euro 40, blijkt een taxi chauffeur bereidt een uur op je te wachten als je iets wil bezichtigen. Dat zijn de tarieven. Vanaf de luchthaven naar alle omliggende plaatsen, ook al duurt de rit soms een uur, mag de prijs niet hoger zijn dan 100.000 rupiah. Wij betaalden 300.000. Wisten wij veel. Was ook niet erg. Maar je leert snel. Na 3 weken loop je weg bij een taxi als er een absurt bedrag wordt gevraagd. Omgerekend gaat het dan om 2 euro meer of minder. Het is een spel.

Deze laatste week van onze vakantie verblijven we op een kleinschalig parkje van Nederlandse mensen. Een zwembad met 6 prachtige huisjes in een tropische tuin. De hagedisjes hebben al snel in de gaten dat wij hagelslag hebben. Gekko's komen gluren in de buitendouche.
De eigenaars regelen vaak een taxi voor hun gasten. Een taxi met een meter er in. Want die bestaan ook. Restaurantjes uit het nabijgelegen Sanur (30 minuten lopen of 10 minuten fietsen) komen ons ook gratis ophalen en terugbrengen. Toch hebben we het na al die weken wel gehad met die taxi's. 'Where are you from?'. Aah Belanda.....'Van Persie'.... Waar is de tijd van Kroif en Goelit gebleven? Wij fietsen liever. De meeste chauffeurs van een taxi met meter spreken echter geen woord engels. Een kaartje met het adres van ons hotel maakt het ook niet altijd duidelijk. Het kleine zijstraatje waarin wij verblijven is bij weinig chauffeurs bekend. Op mijn smartphone met gps volg ik de route mee en wijs waar ze af moeten slaan. Handig. Maar ook genant dat je bij het afrekenen dan toch weer moeilijk moet doen omdat ze ondanks de fooi toch doen alsof ze geen wisselgeld hebben. Ach ja, moet je ook maar niet stoer doen met een telefoon met een waarde van hun jaarsalaris.

Deze week ons toch naar restaurantjes, natuurparken, dansvoorstellingen en markten laten rijden. Op de terugweg betalen we altijd meer dan op de heenweg. Tenzij de chauffeur is blijven wachten en de meter door heeft laten lopen in onze afwezigheid. Dan nog komen we altijd goedkoper uit dan bij de maffiosi van de vrije taxi jongens.

Na het shoppen in Denpasar rijden we langs een fantastische optocht van een Hindoe festival. We willen er uit. Foto's maken. Ik biedt de piloot een goed uurloon en met achterlating van onze souvenirs rennen we als paparazzi naar de kleurrijke parade. Na 10 minuten in- en uitzoomen en fantastische close-ups volgt een wolkbreuk. De honderden dansers en muzikanten zoeken een goed heenkomen onder de overkappingen van omliggende huizen en winkels. Ons alleen en doorweekt achterlatend op een boulevard met verlaten praalwagens. De taxichauffeur ziet ons grijnzend terugkomen. Dat was snel verdiend.